Yerseke werd de bestemming, maar het werd uiteindelijk het meest oostelijke deel van de Oosterschelde, zeer dichtbij de Bergsediepsluis. Op de kaart had dat altijd al iets onderzoekwaardigs. Net als in de Schelphoek zouden daar drie meerboeitjes moeten liggen. Het plan was er te overnachten. Vanuit Zierikzee te laat vertrokken om nog onder de Zeelanbrug door te kunnen. Hoogte was 13.90, zo gaf de peilschaal aan, maar met een 13.50 hoge mast en een flinke deining besloot ik de brugbediening af te wachten. Alsof de brugwachter op mij had zitten wachten: precies op het moment dat er voor kwam liggen, gingen de bomen dicht, brug open, en kreeg ik groen. Slechts het tijdverlies van één rondje keren voor ik er echt onderdoor kon. Mazzel voor iemand die een paar weken zeiltijd heeft, beschikt over alle tijd van de wereld en daarom totaal geen haast heeft.
Daarna door het Brabants Vaarwater langs Yerseke het Tholense Gat in, Tholens volens. Daar lagen ze, de meerboeitjes, inderdaad drie op een rij. Ankerlijntje door het voorste kluisgat, helemaal buitenom geleid naar de kont van het schip is voor een solozeiler de makkelijkste manier om een boei op te pikken. Lijn staand vanuit de kuip door het oog, terugleiden naar de kop en beleggen. Kind kan de was doen. Maar met een westelijke wind wist ik dat dat stuiteren op de deining kon betekenen, en stuiteren werd het. Na enkele uren was ik het zat en besloot ik binnen de pieren te gaan liggen van de Bersediepsluis. Heerlijk vlak water vond ik langszij een sportvissersboot. In dat merkwaardige Tholense haventje heb ik welgeteld één man gezien. Totaal uitgestorven. Voor de pleziervaart is niets ingericht. In het halve etmaal dat ik er lag heb ik niet één schip door de sluis zien komen.
Ik houd wel van dat soort vreemde haventjes en ik geef niet zoveel om de voorzieningen van de megahavens als Port Zélande.
De dag erna heb ik met windkracht 3 tot 4 een prachtig stuk gezeild, terug langs Yerseke, door het Brabantsche Vaarwater met aan beide zijden droogvallende vlaktes, vervolgens het Keeten, Mastgat en Zijpe en naar binnen bij Bruinisse. Daar diesel ingenomen en enkele ‘primaire levensmiddelen’ gehaald (en hypocriet ben ik wel, eerst schelden op die megahavens maar er wel je voordeel mee doen). Vanuit Bru direct weer zeil gezet naar de Stampersplaat. Mijn scheepje liep zo heerlijk, dat ik eerst een extra rondje Grevelingen wilde doen, maar vermoeidheid en de gedachte aan mooiste ligplaatsjes die mogelijk aan het einde van de dag bezet zijn, maakten dat ik nu toch maar ging aanleggen.
Sinds mijn vertrek heb ik alleen maar prachtig weer gehad, zo ook vandaag, kijk maar:
