Via Nieuwpoort terug naar de Roompot. Eerst naar binnen om in Kamperland (Sophiahaven) proviand in te slaan. In mijn geval gaat dat in eerste instantie om wijn en whisky ;-). O ja, en om brood, beleg enzo… Daarna terug naar de Roompotsluis om aan de buitenkant te overnachten, maar na een minuut stuiteren aan lagerwal besloot ik maar aan de binnenzijde te gaan liggen. Die rust aan de binnenkant had zijn effect op de verdere planning. In plaats van een jachtig gevoel dat ik binnen beperkte tijd van nog 3 weken allerlei plekken moet aandoen, kwam er een rust over mij dat dagenlang verwaaid of voor anker liggen ook zalig is. Daaraan toegevend besloot ik een dag later in Zierikzee wat extra proviand in te slaan en voor anker te gaan in de Schelphoek, nabij Burghsluis. En daar lig ik drie dagen later nog steeds. In alle rust. Ik lees wat, maar niet veel, mijn kacheltje snort voldoende warmte in de kajuit, genoeg om in mijn blote reet rond te rommelen en allerlei klusjes te doen; ik luister wat naar de radio, en repareer allerlei kleine defectjes; ik maak een compleet andere indeling van de bergruimten aan boord, poets wat vlekken in de kuiprand weg, maak een mooie hijsonstructie voor de ankerbal, en evenzo voor mijn grote ankerlicht op olie (dat geloof ik wel 20 uur brandt op een vol tankje). Verder heb ik internet op mijn iPhone, en de iPad die ik van Saskia (mee)kreeg is fabeltastisch.
Navigeren gaat op dat mooie grote scherpe en heldere scherm trouwens voorbeeldig. Echt een geweldig apparaat. Enige nadeel was dat laden vanaf de boordaccu van 12 Volt niet lukt. De oplossing was een simpele omvormer (tip van Wouter) en hoppekee, alle lichte electrische apparaten kun je gebruiken (zoals batterijlader, iphone). Dat kon ook op 12 volt, maar met die omvormer op 230 Volt gaat dat allemaal veeel sneller, terwijl de boordaccu er niet veel voor hoeft in te leveren. Een geweldige oplossing.
Goed, Zeeland lig ik dus, en ik moet beslissen wat de volgende bestemming wordt. Net als eerst Zierikzee staat nu Yerseke nog op een lijstje van stille verlangens van ooit. Niks bijzonders voor velen, maar ik weet nog dat ik in de tijd dat ik mijn Contessa nog niet had, bij allerlei havens stond te mijmeren, verlangend naar er op eigen kiel eens binnen te lopen. Dat gold voor Ramsgate ook. In zekere zin ben ik oude verlangens aan het vervullen. Dat ten anker liggen op een regenachtige dag is krek hetzelfde.
